Wie kent nog deze "Nebbiolo"?

Wie kent nog deze Nebbiolo?

Op het etiket is geschreven “Nebiolo”, één “b” omdat de wijnboer “Sergio Ternavasio”  twee maal na elkaar “b” schrijven té lang vond. 

Slechts weinigen onder ons hedendaags  publiek zullen deze fles herkennen. Tekst en uitleg is nodig!

Toen ik 2012 het dorpje “Lede” in Oost-Vlaanderen deeltijds verlaten heb om deeltijds in Cherasco te gaan wonen (1 ,5 maand per 3 maanden) was dit een manier om het platteland van San Michele Cherasco  - gelegen op de grens tussen Cherasco en La Morra - te leren kennen in alle mogelijke omstandigheden. Dit in zowat zomerse “overhitte “scenario’s als winterse sneeuwpartijen die je de ganse dag blokkeren.  Er was me verteld dat er 1 meter sneeuw kon vallen, dat is het eigenlijk nooit geworden. Ik was sinds 2011 in Piemonte al actief met mijn eigen online reisbureau dat er pas gekomen is na een intensieve voorbereiding  en opleiding van 6 jaar.  Dus het was ook een manier om dichter bij de klant te zitten in de drukke lente-, zomer- en herfstperiode. 

Vanaf 2013 is er dan ook Made In Piedmont Wines bijgekomen en was ik niet alleen online het aanspreekpunt maar ging ik met vooral 80% Amerikaans publiek, 15% Aziatisch publiek en 5% Nederlanders-Belgen, Scandinaven  en Russen on tour als privé wijngids. 

Met onze privé chauffeur trok ik van wijndomein tot wijndomein, met ondertussen de lunch en ambachtelijke producenten van slow food aandoen. Eén daarvan was Sergio Ternavasio als vrijwel onbekende in de internationale winescène. Al de rest van mijn dagdagelijkse bezoeken waren de grote namen die iedereen wel kent (Gaja, Ettore Germano, Cogno enz….) 

Op het eind van de rit elke dag werd “anoniem “gevraagd welke wijnproducent het publiek het meest gecharmeerd had als persoon maar ook met z’n wijnen, voor wie ze het meest sympathie hadden voor z’n werk in de cantina en in de wijngaard, wie voor hen dé hoogste vorm van authenticiteit had. Elke keer opnieuw kwam de naam van “Sergio Ternavasio” naar boven. 

Gezien ik de voorbije jaren enkel de grote namen verdeeld heb met mijn Italiaans btw nummer zoals Gaja, Bruno Giacosa,  enz…borrelde meer en meer het idee om met die onbekende garnalen samen te werken. In mijn aanbod qua bezoeken met Amerikanen enz… werd grote kuis gehouden én werden enkel nog de kleine wijnboeren met een zeer beperkte productie aangedaan. Zeker die Amerikanen gingen aan de lippen van die kleinschalige wijnboeren waarbij de wijnboer zelf nog uit z’n Panda komt, de cantina opent, de wijnboer zelf nog serveert, verhaalt en het publiek meenam in het verhaal. Mijn taak was vooral te tolken waarvoor ik opgeleid ben trouwens (tolk Italiaans, Engels, Frans) .

Tegen de tijd van de ommekeer zaten we aan jaar 2015. Stocks werden aangelegd,  één permanent persoon werd voorzien want ik zelf was dus altijd “on tour”. Gezien ik in 2013 verhuisd was van Barolo naar Barbaresco, een grote villa met 150m2 gekoelde kelderruimte had, brak het moment aan om ook aan mijn publiek van de eno-gastronomische reizen wijnen te verkopen die geëxporteerd werd via ons nog altijd  heden lopend Italiaans btw nummer aan vooral Amerikanen maar ook Scandinaven en andere nationaliteiten. 

Concreet betekent dit dat bv Sergio Ternavasio die amper bekend was zo’n 10 km rond z’n eigen cantina vanaf toen in de wijnkelders lag in San Francisco, New York,  Houston,  California enz… Velen betalen massa’s geld om in de US van de grond te komenen hun presence te bestendigen maar met ons uitgestippeld parcours verliep dit als peanuts. Klanten van toen, lees 2015, bestellen nog steeds hun jaarlijkse voorraad. Amerikanen zijn “hondstrouw” als het op wijnen aankomt, dat is mijn ervaring. 

Alleen met die Belgen liep het niet bepaald vlotjes om Sergio Ternavasio aan de man of de vrouw te brengen. Het toenmaals met de hand geschreven etiket stootte op verzet. Het etiket – blijkbaar bij Belgen primordiaal tegenover de inhoud van de fles toenmaals zeker – had voor hun geen charmant karakter maar getuigde van wansmaak en heel laag niveau. 

Problem solving is altijd al my middle name geweest. Dus er werd gekozen voor een  “private label”. Een etiket werd ontwikkeld door een grafisch kantoor waarbij het elegante zwart, wit en zeer weinig rood gecombineerd werd met op de achtergrond de toren van Barbaresco (herkenningspunt).  Ook “het kind” moest een naam krijgen en dat werd “Poesia della Terra” 

Een fotoreportage werd ingeboekt, wijlen Frank Van der Auwera kreeg een fles ter degustatie met zeer mooie commentaren-cijfers én de trein was vertrokken. De verkoop van de Nebbiolo van Sergio Ternavasio liep als een “tgv” door gewoon andere strategie toepassen. In navolging van de Nebbiolo werden ook de Barbaresco, Barbera en Langhe Arneis van een private label etiket voorzien. 

Ondertussen is het nog steeds zo anno 2025 dat Sergio Ternavasio zonder één euro te verspillen aan marketing, reizen om z’n nieuwe wijnen in de markt te zetten,  hij evenveel verkoopt als de gemiddelde Barbaresco producent.  Maar drie jaar na het private label zijn we wel overgeschakeld op het authentiek etiket van Sergio Ternavasio want de naam was toen meer dan bekend. De enologische waarde van Sergio was “gesetteld” bij de Belgen. 

Pittig detail: Sergio plakt nog altijd zelf z’n etiketten en heeft geen eigen labelling machine…. 

Huidig Etiket van Sergio Ternavasio  “Nebbiolo” (lees Nebiolo) 

https://www.madeinpiedmont-wines.be/vini-rossi/nebbiolo-dalba/sergio-ternavasio----langhe-nebbiolo---2020