Wie is Karina Imschoot, de initiatiefnemer van de Webshop Made In Piedmont Wines
Bij de vernieuwing van onze webshop – hosting via Shoptrader (NL) - is plots de inleidende tekst weggevallen en via het frame dat we nu hebben, kan er geen tekst meer opgenomen worden. Zo raakt het publiek eigenlijk het spoor bijster, als antwoord op de vraag: wie zit achter de webshop Made In Piedmont Wines? Het wordt dus wel heel erg tijd dat ik in de pen kruip.
Om te komen tot de essentie, eerst een beetje historiek van mijn verleden met Piemonte. Zet je schrap voor een lang, maar zeer duidelijk, verhaal want ik – Karina Imschoot – heb niet zo’n evident parcours afgelegd.
In 2006 – één week voor het overlijden van mijn moeder – ging ik op zogenaamde Vespa vakantie naar Piemonte. Ik heb de Vespa met geen vinger aangeraakt, maar heb wel op een terras in Neive, met wijde uitzichten over de wijngaarden, de belofte gemaakt: “Hier kom ik terug, hier wil ik leven”. Echter niet zolang dat ik mijn enig overlevende ouder zou moeten achterlaten.
Tussen 2006 tot 2011 kwamen er dus minstens 4 privé reizen per jaar naar Piemonte, enkel met focus op wijnen en gastronomie. Echter de stap zetten naar in Piemonte wonen, die bleef nog veraf. Tussen al die Piemonte reizen door waren er ook nog eens de inspectie- en events trips voor het toenmalig Italia Incentives. Onze toerisme activiteit was trouwens een groot succes in lente, zomer en zeer vroege herfst, behalve in Piemonte. Focus op Vespa & Fiat 500 trips voor vooral sales personeel van onze klanten die hun cijfers behaald hadden. Reden waarom geen succes in Piemonte: we hadden rond de 60 à 100 deelnemers, onnodig te vertellen dat met de kleine structuren in Piemonte, je nooit 100 personen alléén in single kamers kan hosten. Dus ja, het was voornamelijk Rome, achteraf gezien niet mijn dada ondanks de zeer grote opdrachten mét bijhorende grote inkomsten. Wijndegustaties met Italiaanse gastsprekers van Associazione Italiana Sommelier en een trits aan mooi uitgedoste sommeliers (typisch pak) zat er altijd wel ergens bij.
Op 8 maart 2011, nota bene Festa della Donna, zaten we samen met onze Turinese boekhouder én notaris: Italia Incentives met Italiaans btw nummer werd geboren. Bizar maar toen begonnen ook kleine groepen voor Piemonte zich aan te melden. Een boekhouder in Italië zoeken, is geen sinecure. Een Piemontese contact meldde me dat ik met de meest simpele, niet merk, kledij en vooral schoeisel van maximum 50 euro moest op inspectietocht gaan. Jawel, ik werd van top tot teen geïnspecteerd door acht boekhouders en er was uiteindelijk maar één boekhouder – de negende - die over bleef. Trouwens in gans z’n begeleiding was hij diegene die me steeds als raad gaf: keep it simple!
Al gauw kregen we de vraag van niet alleen bedrijven van Zwitserse, Engelse en Franse origine maar ook voor personeel van steeds meer Belgische en Nederlandse bedrijven, om ons aanbod ook privé te beleven met het gezin. Gericht op meer klanten in de “stille, niet incentive, maanden” werd de naam gewijzigd naar Made In Italy Travel. De privé reizen waren uitsluitend Piemonte.
Ondertussen waren we aanbeland in het jaar 2013, was er dan toch een verhuis van Lede (Oost-Vlaanderen) naar Barbaresco, namelijk 26 april 2013. De incentives over geheel Italië werden afgebouwd naar enkel Piemonte omdat het gewoon organisatorisch moeilijker werd om een dogsitter te vinden voor zo’n dag of vier. Ik had toen, en nu nog, geen schoothondje maar een Australische herder (meer ruimte en wandelen vereist). De privé reizen die binnenkwamen van vooral gezinnen uit US, China en Japan groeiden aan, steeds minimaal 3 dagen met mijn exclusieve begeleiding én enkel bezoek aan de grootste namen in de wine scene. Twee jaar lang was het trekken van Ettore Germano, Luigi Sandrone enz. naar Bartolo Mascarello en lunchen bij o.a. La Ciau del Tornavento en vele andere - ook niet Michelin ster, restaurants.
Het was bij een bezoek met klanten uit de Verenigde Staten – deze keer een wijnshop uit Texas - aan Bartolo Mascarello, die trouwens konden inkopen ter plekke (geen evidentie normaal) - dat ik letterlijk door de grond zakte. Ik was gids, tolk, noem het whatever you want, maar qua rechtstreekse aanblik, in de ogen kijken en appreciatie, een level van minus 10!!! Ik had dat al voorheen bij een aantal gerenommeerde namen gemerkt; maar hier was het gewoon zo frappant! Hier lag de basis voor de beslissing: ik ga enkel nog samenwerken met wat je kan noemen de “onbekende garnalen”. Misschien oneerbiedwaardig ze zo te noemen maar het is wel zo. Ondertussen, door onze én andere bezoekers, hebben ze natuurlijk wel een zeker niveau behaald.
Hoe dan ook moet je maar eens een Cascina Gavetta (Novello), Umberto Fracassi (Cherasco), Antica Cascina dei Conti di Roero (Vezza d’Alba – Roero) of nog extremer Sergio Ternavasio, met z’n handgeschreven etiketten, verkocht krijgen aan de wijn- en gastronomie liefhebbers die afzakten naar Piemonte! Qua benaming voor het wijnreizen verhaal, werd overgeschakeld naar Piemonte Travel; wat de lading dekte. Incentives werden nog zelden gedaan want het bezoek met buitenlandse bezoekers (denk aan mijn opleiding als tolk, viertalig!) leverde meer voldoening.
Ondertussen zitten we in 2015 met de opbouw van een verkoopkanaal voor wijn, Made In Piedmont Wines : oorspronkelijk de eerste zes maanden met een paar eenvoudige excel sheets, daarna eigen website uitgebouwd. Wie zich afvraagt waarom een Engelse benaming: voor onze buitenlandse klanten, die trouwens nu nog altijd bestellen – ondertussen al 12 à 13 jaar sinds hun eerste bezoeken - met nog altijd identiek dezelfde wijnen nu nog in bestelling.
Het jaar 2015 was ook breken met onze Turijnse boekhouder, wiens facturen ondertussen x 3 waren, sluiten van het Italiaanse btw nummer én heropenen van mijn Belgische btw nummer. Jawel, voor de instap in wijn- en gastronomie reizen, en bijhorende wijnhandel was ik 20 jaar zelfstandig event manager, of meer exact, zorgen dat alles altijd in z’n plooi viel. Ook de verhuis van Barbaresco naar Cherasco viel begin 2016.
2015 was ook het jaar dat, na de praktijk kennis bij de wijnboeren op gedaan te hebben, het moment aangebroken was om toch ergens een diploma te behalen. Geen SDEN maar sommelier bij de Turijnse afdeling van Associazione Italiana Sommelier. Geen keuze voor de Alba afdeling maar Turijn omdat de lessen en de flessen in degustatie er ook zo ontzettend veel hoger lagen qua level. Hoe raar dit ook mag lijken, omringd door Barolo en Barbaresco. Drie jaar op de schoolbanken gezeten. Gezien de lessen in het Italiaans waren, was er meer tijd nodig om elke les voldoende voor te bereiden én de nazorg, werden de wijn- en gastronomie reizen geleidelijk afgebouwd tot nu nog amper 5% van mijn totale werkweek. Nu wordt er enkel bij groepsreizen nog begeleiding voorzien.
De webshop groeide alsmaar én de noodzaak kwam er in 2018 om terug te keren naar België, de dagelijkse ritjes die ik maakte tussen de wijngaarden met mijn Saab Cabrio Aero (de tofste wagen die ik ooit had!) ten spijt. Ik heb trouwens vier Saab cabrio’s versleten.
Terugkijkend op mijn periode in Barbaresco heb ik één mentor gehad, Angelo Gaja. Lunchen deed ik vaak op het dorpsplein. Die gekke Vlaamse die in de winter met berenmuts, cabrio open en verwarming vollen bak rond reed, had de aandacht getrokken. De meeste inwoners dachten dat ze een spook gezien hadden! Angelo Gaja was regelmatig op events waar ik ook kwam, stopte regelmatig als ik op het dorpsplein in Barbaresco zat te lunchen en diverse van z’n vele tips heb ik ter harte genomen. Angelo Gaja was werkelijk oprecht geboeid door mijn groei en zag potentieel in mijn aanwezigheid in Barbaresco.
Veruit de meest belangrijke twee tips:
Een wijnwinkel of wijnshop hebben zonder er voltijds mee bezig te zijn, dat is enkel een “hobby”. Qua financieel potentieel kan je er niet het maximum uithalen, aldus de commentaar van Angelo. Natuurlijk is wijn me lief, mijn absolute passie, maar het stadium hobby heb ik al lang achter me gelaten.
Andere tip: noem je producenten nooit vrienden want met je producenten moet je kunnen onderhandelen, met vrienden rond de tafel kan dat niet.
Dus kort maar krachtig:
Missie
Het naar buiten brengen van het resultaat van de wijnproducent, dus geen ronkende namen maar producenten met kleine oplages tot meestal 10.000 flessen, gepassioneerde professionals mét de belevingsmomenten voor de klant (verjaardag, huwelijk, leuk tafelen enz.). Niet alleen mijn vertrouwd terrein vanuit mijn wijn- en gastronomie reizen, zijnde Barolo, Barbaresco en Roero gebied, maar ook de Asti regio, Monferrato én het zeer opkomend gebied Alto Piemonte.
Ik breng mijn knowhow, budget vriendelijkheid, voorkeur van de klant én wine pairing samen.
Waarden
Er wordt nogal wat gemaild met onze producenten over hun labels, hun concurrentie niveau ten opzichte van wijnhuizen die niet bij ons gehost zijn, hun sociale media, enz. Allemaal om tot één, zeer coherente, samenwerking te komen. We werken met wijnhuizen die dezelfde visie hebben en waar beide kanten van elkaar willen leren, om zo to een symbiose te komen. Als we deze niet bekomen, beslissen we soms vrij snel om met andere producenten te werken. We zijn dus héél selectief bij de keuze van onze wijnhuizen..
Conclusie
We groeien alsmaar en zetten meer middelen in, het is elke dag keihard werken. En geloof me, al die zogenaamde professionele goeroes die verkondigen met weinig uren per dag werken, toch veel vrije tijd te hebben en veel privé reizen te maken, die zitten er knal naast.
Mijn doordeweekse werkdagen beginnen om 6u ’s ochtends en eindigen rond 20u (met 2 breaks van 1 uur lunch en diner, 1 uur wandelen met Asanka). Weekends zijn aanzienlijk rustiger maar e-mails worden wél meteen van antwoord voorzien. Qua reizen is alles professioneel, we proberen om de anderhalve à twee maand naar Piemonte te gaan.
Ons kantoor met één personeelslid, is in Mechelen. Behalve afspraken vooraf, ben ik echter werkzaam vanuit mijn habitat in het zeer idyllische en rustige Méan (10 km van Durbuy). Online én qua magazijn geschiedt alles vanuit Wallonië. Elke dag komt Bpost langs om de orders op te pikken die allen naar Vlaanderen gaan, over alle provincies. Er zijn weinig klanten in Wallonië, gebied met vooral liefhebbers van bordeaux wijnen, hier in de omgeving besteden mensen circa 8 € per fles. Namen en Luik stad zijn wellicht anders. Zoals in het begin vermeldt, is mijn afgelegde weg niet de meest voor de hand liggende maar was er wel een continue groei én vooral zeer gerichte niche, alsmaar kleiner en kleiner. Enkel Piemontese wijnen, niets anders.
Foto van 2013 Langhe Nebbiolo - Sergio Ternavasio. Toenmaals onder private label omdat de opstart via z'n eigen hand geschreven label voor al z'n wijnen ontzettend moeilijk ging. Na 2 jaar onder private labels werd overgeschakeld op z'n eigen hand geschreven labels.
Reacties
Er moet ingelogd worden voordat u een reactie kunt plaatsen. Uw reactie zal worden geplaatst zodra deze is goedgekeurd.