Made In Piedmont Wines - Past, Present and Future.

Karina Imschoot, past-present-future van zowel Made In Piedmont Wines als waarmee het allemaal begon Italia Incentives 

Gisteren een telefoontje gehad van de Kamer van Koophandel België - Italië waarbij me gevraagd werd hoe ik eigenlijk beland ben in wijn-gastronomie toerisme én wijnimport. Er zijn zowat “vooraf” periodes geweest en tussenstappen. Klaar voor een pakkend verhaal? Here we go. Een flashback naar eerdere periodes maar het ene is wel het gevolg van het andere.

Na mijn studies bedrijfsvertaler- Tolk Engels-Frans heb ik nog twee jaar Duits gestudeerd en drie jaar Italiaans avondschool. Thuis stond enkel de RAI op, vooral het programma Eredità was leerzaam. Als nog niet zelfstandige deed ik de volgende jobs de ene na de andere: stagaire bij de toenmalige RTT in Anderlecht,  Assisting Manager voor een Duits technisch bedrijf (maar 3 maand gebleven, enorm aggressieve baas) 3 jaar gewerkt voor The European Federation of Furniture Retailers . Mijn algemene taak bestond uit het organiseren van congressen en professionele bijeenkomsten in Europa. Ik was blij dat ik mijn talen kon gebruiken. Het land dat het meeste indruk op mij maakte, omdat het het enige land was waar ik een paar dagen vrij kreeg, was zonder twijfel Denemarken. Ik schreef ook samen met een journalist artikels voor het Belgische vakblad. Samen met mijn andere collega's en mijn grote baas leidde ik Navem, de nationale federatie van meubelverkopers. Van daaruit ben ik hard selling gaan doen (iets heel anders dan wat ik nu doe) en heb ik voor Promedia gewerkt, waar ik advertentieruimte in de Gouden Gids verkocht. De druk was hoog en onze verkoopmethoden waren 100% psychologisch onder druk zetten om die finale handtekening te plaatsen onder het contract.  Altijd gebruik makend van de regel “deel dat budget van bv 2500 euro over 356 dagen, is maar 7 euro per dag en je bent alle concurrenten voor". Na twee jaar met heel veel verplaatsingen, als single werd ik gezet in grondgebied West-Vlaanderen en Limburg met dus verblijf in hotel elke dag opnieuw.  Twee jaar heb ik die job volgehouden. Van daaruit naar Brother Belgium verantwoordelijk als Executive Governmental Sales voor de officiële  instituten van ons land maar ook voor Luxemburg waar ik 2 dagen per week verbleef. Ik verkocht dus aan aankoopdiensten zo'n slordige 500 tot 1000 Brother printers. Na zo'n anderhalf jaar werd ik benaderd door Ricoh, zelfde type job, zelfde officiële functie, daarna Infotec, zelfde job, zelfde titel.  Genoeg met al dat mechanisch gedoe want zowel over printers als copiers kan ik een boek schrijven. Ik zou zelfstandige worden én dan nog wel in een heel ander vakterrein,  events organiseren.

De nieuw geboren baby van de zelfstandige kreeg een naam “Dolce Vita Events”. De eerste jaren was dit vooral met het toen hot item “teambuilding moordspelen” en “moorddiners” met acteurs en actrices op eventlocatie Het Kasteel Van Wippelgem bij Gent. Ik kwam terecht in het VRT programma “De Rechtvaardige Rechters” (vrt radio nu, toen Brt) en de volgende dag had ik een email box met 350 aanvragen om mijn ding te doen, aan het moorden te gaan. Daarna kwam er ook seminaries, congressen, themafeesten, personeelsfeesten, directie en sales incentives en ok Italië zat hierbij ingesloten.

Tegelijkertijd, was ik ook actief bij Vervecken’s Artiesten Klub, impresario, internationaal booking agency met oa Berdien Steinberg, Johnny Logan enz… Toch zo’n 16 jaar heb ik dus een background events gehad. Het Dolce Vita Events tijdperk werd afgesloten 2012, het laatste jaar heb ik quasi geen events gedaan. Gedwongen beslissing want Kasteel Van Wippelgem werd verkocht (onze eventlocatie moordspelen/moorddiners) en in Sint-Martens-Latem locatie met onze James Bond Teambuilding waren we ook niet meer welkom gezien onze “overlast lawaai”.  Dagen van donderdag tot en met zaterdag bijna 20 u werken per dag hadden me overbelast. Ik leefde op de Red Bulls !!! 

Ondertussen vanaf 2006 was ik vanuit mijn basis in Lede bij Aalst ( België) al bezig met kleinschalige incentives in Italië (groepen tot en met 20 personen). De agenda van Dolce Vita Events met binnen- en buitenlandse events kon ik vrij goed beheren. 

In 2011 werd besloten naar buiten te treden met een Italiaanse bvba (srl), werd een boekhouder in Turijn gezocht, een notaris en op 8 maart 2011 (internationale vrouwendag) werd een nieuwe baby geboren, namelijk Italia Incentives.  Een boekhouder vinden als Vlaamse in Turijn was wél een hele onderneming. Eén van mijn leveranciers vertelde me: ga met een jeans, witte t-shirt of pullover, de goedkoopste schoenen die je kan vinden en geen juwelen. Met andere woorden laat niet zien wie je eigenlijk bent. Zo gedaan: 9 boekhouders bezocht, 8 van hen bekeken me alsof ik uit één of andere niet ontwikkeld land kwam. De laatste gaf me ruimte.

De nieuwe baby  “Italia Incentives” was omwille van de uitstraling niet in Turijn gevestigd maar wel in een bedrijvencentrum in Viale Abruzzi 11 in het kloppend hart van Milaan. Ben er behalve de contracten opmaken nooit geweest. Post werd me toegestuurd, en vooraf ingescand en via email snel verwerkt. De tip van de boekhouder” pak Milaan als vestigingsplaats“ deed wél wonderen. 

Wat deed Italia Incentives? Zoals de naam het zegt bedrijfsincentives waarbij al dan niet combinatie was met seminaries en congressen met qua eventlocaties bijna 70% Rome, 30% mix Langhe Cuneo – Milaan – Sicilië – Sardegna enz… Ondertussen was ik ook al te gast bij educationals  (reizen voor reisbureaus om regio’s te leren kennen) en heb ik zo alle regio’s leren kennen met vooral food & wine behalve Calabria en Molise. Zeker 80% van de business was in maanden mei-juni-september-oktober en dan was het wel intern vliegen of sporen met de Frecciarossa van de ene locatie naar de andere. 

Pittig detail: tussen al die trips kwam ik zelden terug naar België. Hoe ging ik dan te werk om overal kledij te hebben? Ik reis altijd handbagage (computer+filmmateriaal). Van België naar diverse locaties in Italië werden tot 7 valiezen gestuurd met DHL. Die valiezen moesten allemaal naar diverse hotels. Eénmaal daar aangekomen, event of incentive voorbij, werd na wassen en strijken bij de hotelservice de ene valies na de andere gestuurd via een Italiaanse expediteur. Mailboxes heeft kantoren overal in Italië en de valiezen – elk van aparte locatie – gingen dus in sneltempo naar de volgende locatie. En zo reisden de valiezen onafhankelijk van elkaar geheel Italië door.  Alleen al om te beheren waar welke valies zat, waar die naartoe moest, welke kledij erin zat (denk aan dresscodes) moest ik een volledig boekhouding bijhouden! Eén valies vertraagd en er was een mega probleem! 

Mei 2012 kwam er een belangrijke beslissing:  ik zou in Italië, meer bepaald Cherasco gaan wonen bij een familiaal bedrijf dat koffie produceert op een erfgoed à la Melrose place maar zonder het zwembad en zonder hautaine vrouwen. Van een huis van 250 m2 naar een pand van 75 m2. Shurgard heeft aan mij een vette klant gehad want al die meubels moesten wel ergens gestockeerd worden. De geur van de geroosterde koffiebonen zat tot in mijn kleren. Italia Incentives liep gewoon door maar de verplaatsingen werden wel moeilijker. Het is makkelijker om van België te vliegen naar Rome als van Cherasco via Turijn naar Rome te sporen of te vliegen. Dat er zoveel tijd ging verloren gaan, daar had ik niet aan gedacht. 

Vanaf 26 april 2013 was er een nieuwe situatie. Gezien ik vragen kreeg van mijn Italia Incentives publiek in de trend van “Kunnen we ook bij jou terecht om dit privé te doen met onze familie” werd Italia Incentives een nieuwe naam gegeven namelijk Made In Italy Travel,  BtoB en BtoC. (bedrijven/privaat publiek).  Deze wijziging ging gepaard met de verhuis naar een écht zeer groot pand van 220m2  op de meest idyllische ligging van Barbaresco Tre Stelle met immense tuin (oa 80 fruitbomen) en 150 m2 opslag ruimte voor wijnen ondergronds. 

Klanten waren zeer zelden van Belgische origine maar afkomstig van landen zoals Nederland, Rusland, US, Zwitserland, Brazilië, Japan, China, Brazilië enz… Omdat hun vrienden of collega’s ook andere nationaliteiten waren, moest ik snel schakelen tussen Nederlands, Frans, Engels, zelden Duits en Italiaans voor communicatie met eventlocaties, interviews enz. Daar kwam mijn opleiding Vertaler-Tolk dan wel héél goed bij te pas. Echter als je 8 uur op een dag van de ene taal op de andere springt, dan ben je aan het eind van de dag “bekaf”. En die situatie is dan wel dag na dag.  Communiceren tijdens Masterclasses of degustaties in Engels werd de standaard maar na de masterclass of de presentatie bij de wijnboer kreeg het publiek snel in de gaten aan de hand van mijn inkomende telefoons dat ik naast Engels, ook Frans, Italiaans, Duits sprak, ook mijn moedertaal Nederlands niet te vergeten. Dan kwam men naar mij toe met hun vragen, opmerkingen enz.. in hun moedertaal. 

Minder en minder ging het me af om continu te reizen én gans het circus van valiezen opsturen en laten terugkeren op te volgen. Nog maar eens een wijziging in 2014: de onderneming die begonnen was als Italia Incentives, later Made In Italy Travel werd Piemonte Travel. Mijn liefde voor wijnen werd gestart met een extra toevoeging aan Piemonte Travel dat de naam kreeg Made In Piedmont Wines. Engelse benaming want we zaten helemaal in de internationale sfeer. Nog geen website eerste jaar, enkel Excel tabellen. Focus dus enkel Piemonte! 

De combinatie tussen Piemonte Travel en Made In Piedmont Wines ging wonderlijk goed. Wie Piemonte bezocht, kocht wijnen. Wie wijnen kocht, bezocht vroeg of laat Piemonte. Toch eigenlijk spijtig dat ik met Made In Piedmont Wines niet echt aan de bak kwam in België, dus extra events werden gelanceerd in Vlaanderen. Dat liep niet echt vlotjes, verre van. Voor één event een kasteel afgehuurd, veel te weinig aanwezigen. Mijn marketing werkte dus niet in België toen. Ondertussen was de website van Made In Piedmont Wines in drie talen – Nederlands, Frans, Engels – wél  gelanceerd. 

Alleen de bekende wijnhuizen werden aangedaan met Piemonte Travel maar met hun benadering naar mij toe voelde ik geen klik. Ik had genoeg van Blassonnés (mensen die denken dat ze de rest overstemmen). Keuze werd gemaakt voor de kleine, familiale bedrijven. Die entiteiten hadden geen reviews van journalisten, maar daar doet de wijnboer nog zélf de degustatie. Omdat ze geen social media hadden, geen marketingstrategie, nam ik er ook dat deel nog maar even bij. Echter het vereist véél véél véél meer werk om een onbekende garnaal in de markt te zetten. Door mijn keuze van onbekende wijnhuizen te promoten, te verkopen, heb ik het mezelf enorm moeilijk gemaakt. 

Op 2 januari 2016 keerde ik terug naar de Melrose Place van Via La Morra 44 in Cherasco. Stockages in Barbaresco werden verkocht. Ik zou een 3-jarige sommelier opleiding volgen bij Associazione Italiana Sommelier, AisPiemonte, afdeling Turijn. Beseffende dat de opleiding, de extra events met training doeleinden over geheel Piemonte deels georganiseerd door AIS (Associazione Italiana Sommelier) maar ook andere entiteiten mijn tijd grotendeels zouden opnemen, werden twee belangrijke beslissingen genomen. 

Numero uno: Anita, een Britse uit Alba, werd ingelijfd in het bedrijf. Ook met Irina – Russische gevestigd in Turijn - met actie gebied vooral Barolo, Barbaresco, Roero waren al banden gesmeed. Ik zou me toeleggen op mijn opleiding en aan hen Piemonte Travel opdrachten uitbesteden. Zowel Anita als Irina deden al wat ik ook deed. Plotseling waren we niet “so called” concurrenten maar hechte collega’s. 

Dat diploma Ais sommelier zou én moest ik halen. De lessen waren altijd in één taal: Italiaans. En sneltempo Italiaans! Daarnaast nog eens Made In Piedmont Wines verder ontwikkelen met verzendingen via onze expediteur IWS LOGISTICS uit La Morra. Zeer vlotjes vlogen de dozen wijn richting Scandinavia, US enz… maar nog altijd in zeer beperkte mate in België, meer exact Vlaanderen. Dat ik als Vlaamse in mijn Vlaanderen zo ontzettend moeilijk van de grond kwam, dat was toch wel even slikken. Ik kreeg er barstende hoofdpijn van dag na dag! In het leven kan je bepaalde dingen niet veranderen én ik probeerde dus de migraines te ontwijken door gewoon mijn idealen in Vlaanderen van de tafel te gooien. 

Ik stel me nog altijd de vraag hoe ik dat in die tijd bol gewerkt heb. Er zijn immers maar 24 uur in een dag en ik had 48 uur nodig. Zeer harde focus, delegeren, korte afsluittijden van contracten, én een uitstekende agendabeheer lagen aan de basis. 

Numero due:  gezien enorm veel geïnvesteerd werd in persoonlijke groei, de kosten in verhouding tot de winstmarge moest laag gehouden worden, was ik dus verhuisd terug naar Cherasco. Van grootschalige woning, wijnkelder en tuin naar een appartement met terras en tuin.

De Melrose Place in Cherasco was geweldig: mijn bovenbuur Michela kookte, ik voorzag de wijnen. Ik deed ook vaak de boodschappen gezien met haar werk dat quasi onmogelijk was. We lieten de honden samen uit, maakten Turijn onveilig met onze privé van “ wijnbar tot wijnbar tours” van de vroege avond tot diep in de nacht.  In Turijn waren we twee incognito’s, dat hielp!  Twee vrouwen die de tijd van hun leven hadden mét een enorme band, een Saab Cabrio, Aereo,  twee honden Baco en Joe. Soms hadden we feestjes met 12 personen, 7 nationaliteiten en iedereen bracht één gerecht me in sharing formule.  In wijn business actief zijnde, kreeg ik her en der proefflessen mee. Hoe waardevol was dit om eigenlijk direct alles uit te testen op 7 nationaliteiten!  Ik kreeg real time reviews life op het immense terras van Michela, met by the way uitzicht op de wijngaarden- en hazelnotenplantages. 

Echter 2019 kwam een eind aan dit verhaal: mijn boekhouder met z’n 400% hogere facturen ten opzichte van de start heeft me genekt. Ook het feit dat Italië niet echt over een gedegen social security plan beschikt. Dus eind 2019 reed ik met mijn zilverkleurige Saab Cabrio Aereo terug naar België. Joe-  Australische herdershond - op de achterbank met een flinke snelheidsboete in Zwitserland als afscheidscadeau. Een opslagruimte bij overigens een Italiaan met zoon in Charleroi gevestigd werd afgehuurd, alles verhuisd van Cherasco naar Bra en klaar was kees. De stock aan meubels enz… werd opgehaald door mijn business partner aan het einde van de huurtijd van de stockageruimte. 

Terugkeren naar Lede was onmogelijk gezien ik mijn zeer grootste pand verkocht had. De prijzen in Vlaanderen waren mega duur, dus werd gegokt op Wallonië. Immoweb heeft aan mij z’n grootste fan gehad, paar weken op hotel gewoond (jawel met een Aussie herdershond). 

Eén zogenaamde nieuw gerenoveerd pand met zeer hoge historische waarde werd aangekondigd zonder foto’s. Contact opgenomen met de eigenaar, de foto’s zouden eind van de week online komen. Continue focus op Immoweb. Ik zou en moest als eerste gaan naar dit pand. De gepubliceerde foto’s waren overweldigend. In amper 10 minuten tijd beslist: hier ga ik wonen. 

Er was wel wat werk aan de winkel. Van de tuin die 1,5 hectare is, moest zeker 1,2 hectare omheind worden zodat de inmiddels overleden Joe vervangen door de pup Asanka (ook Australische herder) in al z’n enthousiasme niet kon graven om weg te komen. De ingang werd met omheining tot 30 cm onder de grond gebetonneerd zodat mijn zeer gegeerde pup niet de straat op kon. 

Pittig detail: er zou een snel internet zijn, alléén dat moest nog aangelegd worden vanaf de straat over zo’n 50 meter. De eigenaar dacht dat dit al gerealiseerd was een paar jaar voordien. Ook binnen kon ik de buis met zogenaamd “fast internet” zo uit de grond nemen. Mijn business wijnverkoop in België begon plots wél hard te lopen.  Dit naast natuurlijk nog internationaal maar ik had dus geen internet voor 4 weken tot Proximus - de internetbeheerder - de kabels zou trekken. 

De enige oplossing was dat ik ging “internet camperen” op het Five Nations Golf Resort op amper 30 seconden rijtijd van mijn pand gelegen. Ik dronk sloten koffie, installeerde me in de bar én kon werken. Ook continue uitvallen van elektriciteit in mijn pand maakte me het leven niet makkelijk. 

Na vier weken waren alle kabels doorgetrokken. Alles verliep wonderlijk goed, mag wel eens voor één keer, een magazijn werd voorzien extern in extra bovenop de ondergrondse kelders. De wijnimport & verkoop én Piemonte Travel business verliep eigenlijk vanuit Méan, ook al hebben we het kantoor in Mechelen. Hier is dan ook de Méan Estate ontstaan in dit prachtige gerenoveerde pand.

Sinds 2019 ging Vlaanderen qua verkoop in stijgende lijn en kwam op zelfde niveau als de internationale verkoop voor wijnen. Echter mijn liefde voor Piemonte was nog niet uitgedoofd om terug “alive and kicking” present te zijn. Ik had teveel heimwee. Na twee jaar in Méan besloot ik een design huis te kopen in Zoalengo, Monferrato, wat ik om allerlei hoogst vervelende technische redenen verkocht heb binnen de 6 maand met toch een mooie winstmarge. 

Kort gewoond op andere plekken in Vlaanderen, maar via onze buurvrouw vernam ik dat het pand in Méan terug vrij kwam. Ik ben als gek erop  gesprongen en nu wil ik hier absoluut nooit van mijn leven weg. 

Hoe dan ook ik adem Piemonte in, ik adem Piemonte uit, zeker 14 uur op een dag. Dag na dag, maand na maand, jaar na jaar. Laat me die connectie verliezen met Piemonte dagelijks in telefonische- en geschreven gesprekken met mijn leveranciers, met andere belangrijke Piemontese personages en je mag me gelijk in een doodskist stoppen. In dat geval hoeft het leven voor mij helemaal niet meer! 

Eergisteren nog gecommuniceerd met een influencer food, locations, lifestyle uit Turijn. Daniele zei me “Jij bent eigenlijk onze Piemontese”. Dat is het mooiste compliment dat ik in 36 jaar werktijd gehad heb. Dit vat dan ook alles samen. Piemonte is voor mij niet alleen 300% passie, maar ook mijn missie en waarden. Dit beheerst gewoon heel mijn leven! 

Nu heb ik toch nog een ander project in gedachten waarvoor ik wellicht mijn Milanees kantoor zal moeten gebruiken en gezien ik nog over een btw nummer beschik in Milaan, Viale Abruzzi 11 geregistreerd, is het kleine moeite om dit btw nummer te heropenen. Met dat vooralsnog geheim project wordt de cirkel gewoon rond. Dan is een derde passie ook opgenomen in mijn doelen! 

Ik communiceer zeer weinig over privé issues of een traject dat ik afgelegd heb maar gezien er zoveel vraag naar is, is de tijd aangebroken om dit wel te doen. Dit is dan ook een uitzonderlijke blog! 

Zo ik denk dat ik hierbij een inkijk gegeven heb over verleden, heden, toekomst want Piemonte moet hoger getild worden. The sky is not the limit. Alla prossima ! Karina – Méan Estate. 

Foto is genomen 2013 in mijn tuin in Barbaresco Tre Stelle. 

Wil jij ook komen degusteren op de Méan Estate? Surf dan via deze link naar onze info pagina: Summer Tastings Méan Estate