Francesco Brigatti 

De geschiedenis van Brigatti's landgoed begon in de vroege jaren 1900 toen Alessandro Brigatti, Francesco's grootvader, wat wijnstokken begon aan te planten als aanvulling op de graanteelt.

De grote passie voor wijn was de drijfveer die Alessandro ertoe aanzette om op zoek te gaan naar een geschikt stuk grond om zijn eigen wijngaard aan te planten. Tijdens zijn zoektocht stuitte hij op een zacht glooiende heuvel, blootgesteld aan het zuiden en met een kleirijke bodem.

“Liefde op het eerste gezicht, dat was het! Hij had zeker een scherp oog, want die plek is een van de beste heuvels in de omgeving, ook wel bekend als MötZiflon.

Van het verzorgen van de wijnstokken tot het vinificatieproces, ze begonnen met het maken van ambachtelijke wijnen volgens de hoogste normen.

Op zo'n idyllische plek begon Alessandro met het verbouwen van Nebbiolo, Vespolina en Uva Rara, ontegenzeggelijk de drie meest representatieve rode druivenrassen van de Colline Novaresi, de heuvels in de provincie Novara waar deze druiven worden samengevoegd tot Mötziflon, de wijn die naar de wijngaard is vernoemd.

In die tijd werd Mötziflon verkocht in de naburige steden en vervoerd in kleine houten vaten met een inhoud van zeven “brente” (“Brenta” is een oude meeteenheid die overeenkomt met 50 liter).

En zo werd de Mötziflon geboren, Brigatti's vlaggenschip tot nu toe, waarvan de naam letterlijk “Robin Hill” betekent.

Gedreven door een sterke passie voor wijnbouw komt Luciano, Alessandro's zoon, aan het eind van de jaren 50 aan het roer van het landgoed te staan. Hij geeft zijn baan als accountant op en investeert elke cent in de wijngaard en het wijnhuis.

Van daaruit breidde hij de wijngaarden uit, veranderde hij de systemen voor het leiden van de wijnstokken en introduceerde hij de innovatieve praktijk van het groen oogsten om de druiven te selecteren en de kwaliteit te verhogen. Luciano ontwikkelde ook technieken om wijn te verouderen en te bottelen.

Sinds 1995 wordt het Brigatti landgoed gerund door Francesco, Luciano's zoon, met een diploma als oenoloog en agronoom. Hij heeft ervoor gekozen om strikt vast te houden aan een familiebedrijf om zo hoge kwaliteitsnormen te kunnen blijven nastreven.

Vandaag de dag is Francesco Brigatti eigenaar van 15 hectare wijngaard waarop hij de Integrated Pest Management criteria toepast als een belangrijk onderdeel van zijn visie op duurzame landbouw.

Vandaag de dag bedraagt de totale jaarlijkse productie 30.000 flessen

Francesco Brigatti’s keldercompartiment is verdeeld in drie omgevingen:

- het oudste gebouw waar we de cementen vaten hebben geplaatst die worden gebruikt voor de lange maceratie op de schil van onze Nebbiolo.

- een meer recent gebouwde ruimte die gedeeltelijk is ontworpen om de bottelmachine te herbergen en om de wijnen op te slaan tijdens de laatste verfijning op fles.

- een kelder die bestemd is voor verschillende eikenhouten vaten die worden gebruikt voor het rijpen van rode druivenwijnen. De ruimte ligt zes meter onder het maaiveld om zowel de temperatuur als de vochtigheid het hele jaar door stabiel te houden. Afhankelijk van de wijnstijl die hij wil bereiken, gebruikt hij ofwel Slavonische eiken vaten met een capaciteit van 3.000 liter, kleinere Franse eiken vaten met een capaciteit van 1.500 liter of tonneaux.

De wijngaarden worden onderhouden volgens de strikte criteria van de Integrated Pest Management, wat inhoudt dat elke handeling moet worden gedreven door het grootst mogelijke respect voor het milieu: het gazon wordt onder controle gehouden door het alleen mechanisch te maaien en door het gebruik van chemicaliën volledig uit te sluiten.

Het snoeien gebeurt in overeenstemming met de lokale voorschriften die Guyot als het traditionele trainingssysteem impliceren.

In het bijzonder, handelen ze zo dat:

- 7 of 8 knoppen voor Barbera, Uva Rara en Vespolina wijnstokken

- 8 of 9 knoppen per tak voor Nebbiolo wijnstok

- 9 of 10 knoppen per tak voor onze witte druif

Deze aanpak zorgt ervoor dat hij ver onder de productielimieten blijft die worden opgelegd door de procedurele richtlijnen van de specifieke D.O.C. (Denominations of Controlled Origin) voor elke variëteit.

Alle druiven worden handmatig geoogst in kleine kratten om de trossen in ongerepte omstandigheden te houden tijdens het transport naar het domein voor verwerking.

De wijngaarden strekken zich uit over drie verschillende heuvels, ook wel möt genoemd in ons lokale dialect: de MötZiflon, de Mötfrei en de Campazzi, allemaal verschillend door hun ligging en de bodemsamenstelling.

De Mötziflon ligt op het zuidwesten en heeft een overwegend kleigehalte.

De Mötfrei heeft een zuidelijke ligging met rode zandleembodem.

De Campazzi is meer naar het westen gericht en ligt op een lossere bodem omdat het een hoger percentage zand bevat. (nota: de Campazzi Barbera importeren we niet in België)