Roero regio in de kijker met interessante topics. Roero boost zijn wijnen mét een unieke gratis actie bij aankoop van Roero wijnen

De autoctono wijnstokken - Arneis en Nebbiolo – zijn diegene die instaan voor idem dito wijnen die beschermd worden door de DOCG en het Consortium Roero.

Volgens de verordeningen is de benaming "Roero" - zonder enige andere specificatie - voorbehouden aan rode wijnen die zijn gemaakt van ten minste 95% Nebbiolo-druiven. Voor de samenstelling van Roero mogen ook druiven worden gebruikt van niet-aromatische rode druiven die geschikt zijn voor de teelt in de regio Piemonte, samen of afzonderlijk, tot een maximum van 5%. Er zij op gewezen dat Roero Docg in bijna alle gevallen een zuivere Nebbiolo is.

De benaming "Roero Arneis" is daarentegen voorbehouden aan witte wijn die is verkregen uit arneis-druiven, voor een minimum van 95%. Ook druiven van niet-aromatische witte druiven die geschikt zijn voor de teelt in de regio Piemonte, mogen worden gebruikt, samen of afzonderlijk, tot een maximum van 5%. Net als bij Roero is Roero Arneis Docg meestal een zuivere Arneis.

Roero Docg is gereserveerd voor de volgende types en vermeldingen:

Roero

Roero riserva

Roero Arneis - Roero Arneis Riserva 

Roero Arneis mousserende wijn

In de afgelopen decennia is de wijnbouw uitgegroeid tot een van de hoekstenen van de plaatselijke economie en tegelijkertijd de belangrijkste ambassadeur van dit land buiten zijn grenzen, dankzij de kwaliteit van de geproduceerde wijnen en het internationale succes dat daaruit is voortgevloeid.

HET SUCCES VAN DE ROERO REGIO

Roero en Roero Arneis slagen er dus in om, via de onontkoombare band met het grondgebied, de charme en de smaak van deze heuvels over te brengen, waardoor ze een plaats worden die bekend en gewaardeerd wordt door alle liefhebbers van gastronomie en wijntoerisme.

Roero en Roero Arneis zijn de wijnen die het terroir van de Roero het meest authentiek interpreteren.

De wijngaarden waar de wijnen met de benaming Roero worden geproduceerd, moeten aan een aantal eisen voldoen: zij moeten gelegen zijn op heuvelachtig terrein - dus niet op de bodem van een dal, op vlakke, vochtige en niet voldoende zonnige terreinen - op een hoogte van ten hoogste 400 meter boven de zeespiegel, op kleiachtige, kalkhoudende en zanderige bodems (en combinaties daarvan), en met een blootstelling die geschikt is om een goede rijping van de druiven te garanderen.

De teeltvormen en snoeisystemen zijn de traditionele, dat wil zeggen de contra-espalier en de Guyot. De wijngaarden van de Roero zijn meestal aangelegd in girapoggio, langs de vlakke lijnen, in ritocchino en, in de meest recente aanplant, in cavalcapoggio.

Het belang van de aanzienlijke helling waarop de wijngaarden vaak liggen en hun geringe omvang moet worden benadrukt. Dit leidt tot zeer weinig mechanisatie voor de bewerking van de grond, zodat de wijnbouwer de meeste teeltwerkzaamheden met de hand moet uitvoeren.

BODEM

De bodem van de Roero is over het algemeen in hoofdzaak een overwicht aan zandsteen, sedimentgesteenten van mariene oorsprong, en een goed gehalte aan kalksteen, klei en zand, dit laatste element maakt de bodem los en geeft hem zachtheid en een grote doorlatendheid.

Gezien hun mariene oorsprong zijn de bodems van de wijngaarden vrij arm aan organische stoffen, maar rijk aan minerale zouten.

Maar in plaats van over grond, moeten we over bodems spreken. Afhankelijk van het tijdstip waarop de bodem uit het water is gekomen, zijn er bodems met verschillende kenmerken: met zandige-grindhoudende continentale sedimenten, met zandige-mariene sedimenten en met kleiachtige-mariene sedimenten. Deze profielen liggen soms naast elkaar, soms over elkaar heen, en vormen echte macro-gebieden, gerangschikt langs de lijn die loopt van het noordwesten (de Rocche) naar het zuidoosten (de gebieden die het dichtst bij de Tanaro liggen).

In het noordwesten, langs het tracé van de Rocche, op een hoogte van ongeveer 350 m boven zeeniveau, vinden we weinig kalkhoudende bodems die bijzonder rijk zijn aan zand, ongeveer 80% van het totaal, van lacustriene - fluviatiele oorsprong, zeer licht. Ongeveer 5% van de wijnstokken in de Roero staat op dit soort grond.

Langs de hele "interne" strook van de Rocche, verder naar het oosten en op geringere hoogte, bevindt zich in plaats daarvan een bodem die altijd zanderig is en aan de oppervlakte bijna geen kalk bevat, maar ouder en van mariene oorsprong, rijk aan fossielen. Het zijn kiezelhoudende bodems,  omdat regenval er zeer snel doorheen filtert, waardoor de meeste voedingsstoffen worden meegenomen en onbruikbaar worden.

In het centrale deel van het Roero-gebied daarentegen gaat de Plioceen-matrix vaak over in een blauwgrijze, slibachtige plaat die kalkrijker en kleiiger is en die op bepaalde plaatsen in de hele Roero aanwezig is.

Tenslotte vinden we de strook die het dichtst bij de rivier de Tanaro ligt, gekenmerkt door koude gronden, met een aanwezigheid van klei vermengd met krijtachtige oevers en met Marne di S. Agata Fossili, d.w.z. meer compacte gronden, vergelijkbaar met die van de Langa.

LIGGING

Het landschap van de Roero wordt gekenmerkt door een reeks heuvels die, vertrekkend van de suggestieve breuk van de Rocche, in een ononderbroken op en neer gaan, de rivier de Tanaro bereiken, waar prachtige kastelen en schitterende wijngaarden opvallen. In snel tempo wordt de wilde schoonheid van de Rocche afgewisseld met geordende wijngaarden, bossen en boomgaarden.

Alleen de wijngaarden op de heuvels - bezaaid met de suggestieve ciabòt (ooit schuilplaatsen voor momenten van rust) - maken deel uit van de gecontroleerde en gegarandeerde oorsprongsbenaming "Roero". Ze zijn meestal gerangschikt in een girapoggio- of ritocchino-patroon en liggen op hoogtes van maximaal 400 m, d.w.z. die gebieden waar de wijnstok de beste resultaten oplevert.

Zoals Luciano Bertello vertelt in "Finestre sul Roero - la vigna": "heuvels en heuvels die op één enkele wijngaard lijken; wijngaarden afgewisseld met aangename boomgaarden; maar ook grenswijngaarden, bijna hangend boven de Rocche of grenzend aan het bos. Een wijnbouw in de heuvels, met een eeuwenoude traditie, die getuigt van de wijnbouwkundige roeping van deze mooie en gevarieerde heuvels op de linkeroever van de Tanaro in de streek van Alba".

ROERO IN DE OUDHEID

In Piemonte zijn er sporen van handel, consumptie en produktie van wijn sinds de zevende eeuw v. Chr., zoals blijkt uit de vondst van Etruskische wijnamforen en druivenpitten van gecultiveerde wijnstokken.

De wijnbouw ontwikkelde zich dus ook in het Roero-gebied vóór de komst van de Romeinen, sinds de aanwezigheid van de Liguriërs, waarschijnlijk dankzij de invloed van de Etrusken. Zoals in heel continentaal Europa, was het echter de Romeinse wereld die een efficiënte en systematische wijnbouw opzette en ten uitvoer legde. De crisis van het Romeinse Rijk en de daaropvolgende invasies leidden ertoe dat de wijnbouw werd opgegeven ten gunste van teelten die nuttiger waren voor het levensonderhoud. Alleen de kloosterorden bleven de wijnstok verbouwen.

Vanaf de 11e eeuw begon de wijnbouw zich opnieuw uit te breiden, met name door de ontwikkeling van de alteno, gronden waar verschillende soorten teelt aanwezig waren en waar de wijnstok werd ondersteund en "hoog gehouden", zoals in de oudheid, op levende steunen, d.w.z. esdoorn- of iepenspruiten. Bewijzen hiervan zijn de vele wetten die in de daaropvolgende eeuwen zijn uitgevaardigd ter bescherming en regulering van de wijnbouw, de gemeentelijke kadasters met aanduidingen van de met wijnstokken beplante oppervlakten en, wat de uitsluitend voor de wijnbouw bestemde gronden betreft, het ontstaan van plaatsnamen die verwijzen naar de wijnstok of naar de wijnstokken. Met de komst van de Savooien, tussen het einde van de 16e en het begin van de 17e eeuw, begon de fase van consolidatie van de wijnproductie, die zonder onderbreking voortduurde tot in de 19e eeuw.

De "Amerikaanse" ziekten, en met name de druifluis, die van de tweede helft van de 19e eeuw tot de eerste helft van de 20e eeuw het hele continent teisterden, hebben de wijnbouw en de teeltmethoden ingrijpend veranderd, maar hebben geen bijzondere gevolgen gehad voor de wijnbouw van Roero. Integendeel, zij hebben in zekere zin bijgedragen tot de "selectie" van de meest geschikte gebieden, met name wat betreft de gebieden die het meest geschikt zijn voor de teelt van Nebbiolo.

KLIMAAT

Vanuit klimatologisch oogpunt wordt de Roero beschouwd als een semi-aride zone. In feite zijn de heuvels van de Roero bijna volledig verstoken van water, omdat de dunne mergellagen die worden afgewisseld met de zandlagen slechts tijdelijke waterreserves bieden.

De gemiddelde neerslag varieert van 650 tot 720 millimeter per jaar (d.w.z. het gebied met de minste neerslag in de hele zuidelijke Piëmont), met enkele jaren tussen 450 en 500, de helft van het nationale gemiddelde. De meeste regen valt van oktober tot januari, en is van fundamenteel belang voor de toename van de reserves in de ondergrond, die nodig zijn voor de vegetatieve ontwikkeling van de wijnstokken in mei en juni). De winterse sneeuwval is ook een belangrijke watervoorziening voor de wijngaarden.

Er zij op gewezen dat de aanwezigheid van de Maritieme Alpen (met name Monviso) tot zeer grote temperatuurverschillen leidt, met het risico van onweer en hagelbuien.

Welke weeromstandigheden kende de Roero Riserva 2016?

De winter was droog en sneeuwloos. Van eind april tot de hele maand mei vielen er aanzienlijke regenbuien, gevolgd door een schitterende zomer, met een groot temperatuurverschil, overdag warm en 's avonds minder dan 20°C, tot eind augustus. De oogst was lang en zeer klassiek, van eind augustus tot eind september voor de arneis, van 10 tot 22 oktober voor de nebbiolo. Het jaar was zeer droog (ongeveer 340 mm. regen). Ter vergelijking: in Serralunga d'Alba viel ongeveer 600 mm. regen, wat Arneis opleverde met een verrassende zuurgraad en tegelijk een opmerkelijke aromatische rijkdom en pulp. Het enige kleine probleem was een stijging van het alcoholgehalte tijdens de eerste 15 dagen van september, die warmer waren dan die van augustus. De vrees om te alcoholische Roero-wijnen te verkrijgen werd echter weerlegd: het alcoholgehalte was gemiddeld, en de 2016 Roero-wijnen worden gekenmerkt door een uitstekend evenwicht met belangrijke aroma's en een uitstekende structuur.

Welke weeromstandigheden kende de Roero Arneis Riserva 2018?

Het wijnjaar 2018 opende met een lange winter, met temperaturen vaak onder nul, en een rijke regenval die de waterreserves herstelde die sterk waren verminderd door het weerpatroon van het voorgaande jaar.

In het voorjaar, na een gemiddelde april, vielen er in mei en juni veel neerslag en lage temperaturen, wat een "klassiek" wijnjaar deed vermoeden, en in ieder geval niet zo vroeg als het vorige; de voorspellingen werden vervolgens bevestigd naarmate het seizoen vorderde.

De bloei verliep regelmatig en in optimale klimatologische omstandigheden, wat deed vermoeden dat het een overvloedig jaar zou worden, wat ook het geval bleek te zijn.

Wat de gezondheidsproblemen betreft, waren de grootste problemen te wijten aan de aanwezigheid van valse meeldauw. Als gevolg van het warme en vochtige weer heeft grijsrot in het eerste deel van september enkele aanvallen veroorzaakt, terwijl er ook enkele intense maar plaatselijke hagelbuien waren.

De zomer van juli tot midden augustus bood bovengemiddelde temperaturen, wat de rijping van de druiven bevorderde zonder echter het tijdstip van de oogst te vervroegen, zowel voor Arneis als voor Nebbiolo. De maand september kende, zoals al enkele jaren het geval is, een gunstige klimatologische ontwikkeling, die met name bijdroeg tot de kwaliteit van de arneis. In oktober steeg de temperatuur opnieuw, met droog weer tot het einde van de maand, zodat de nebbiolo-oogst, die aan het begin van de maand begon en ongeveer drie weken duurde, met succes kon plaatsvinden. Het suikergehalte steeg in het laatste deel van het seizoen en de fenolische rijpheid versnelde, waardoor de oogst met uitstekende parameters kon worden uitgevoerd. Dit alles, gecombineerd met een ideale zuurgraad, maakt het mogelijk harmonieuze wijnen te verkrijgen met een uitstekende aanleg om te rijpen.

Promotie van de regio Roero en “tasting” voucher bij cantina geldig voor 2021/2022/2023

Het is als vanzelfsprekend dat een bezoek in de cantina, een rondleiding in de wijngaarden met de wijnboer zélf, een degustatie met Daniella op het grootste binnenplein van het Antica Cascina dei Conti di Roero de zintuigen op volle kracht aan het werk zet en de beleving groots is. Samen met het Consorzio en dus andere partners werd een formule uitgewerkt waarbij wie 12 flessen aankoopt van Roero Arneis en/of Roero Riserva een waardebon krijgt van 40 € voor een volledige degustatie met begeleiding van regionale kaas en salame voor 2 personen. 

Link Roero Arneis 2018 bekroond met award in Gambero Rosso: Roero Arneis Riserva 2018

Link Roero Riserva 2016 eveneens bekroond met award in Gambero Rosso: Roero Riserva 2016

En last but not least:  Favorita,  en Spumante op basis van Arneis en Nebbiolo.

Wil jij deze zomer of herfst bij Antica Cascina dei Conti di Roero het complete wijnverhaal én degustatie, of in de volgende jaren bestel dan 12 flessen en ontvang jouw voucher